Search This Blog

Monday, 26 November 2018

Open brief aan Minister-President Mark Rutte, teneinde mijn complimenten over te brengen mbt zijn visie op het Europese Leger.


Almere, 26 november 2018

Aan:   Zijne Excellentie M. Rutte,
Minister-President van het Koninkrijk der Nederlanden

Betreft: Open brief teneinde mijn complimenten over te brengen mbt je visie op het Europese Leger

Uwe Excellentie de Minister-President / Beste Mark,

Ik wilde je eerst een SMS sturen, omdat ik van CEO Paul Polman van Unilever had gehoord dat je dan binnen twee minuten terug zou bellen. 

Maar ten eerste had ik je telefoonnummer niet en ik wilde je daarnaast niet storen bij je lange gesprekken met Paul en je belangrijke werk in en buiten de Tweede Kamer. Ik respecteer natuurlijk hoe druk je het hebt bij het besturen van ons gave land en weet dat je niet graag gestoord wordt hierbij; zelfs niet voor complimenten.

Toch wil ik heel graag mijn complimenten aan je overbrengen ten aanzien van je visie op het Europese Leger. Je hebt groot gelijk in de keuze die je daarbij namens ons allemaal gemaakt hebt. “Nederland ziet daar niets in” had je gezegd en ik was het roerend met je eens!

Het is namelijk heel verstandig om de veiligheid van je land bijna volledig af te laten hangen van een machtig land met een president, die naast een ogenschijnlijk zware narcistische stoornis, psychopatische trekjes lijkt te hebben die hem zeer onvoorspelbaar maken in zijn gedrag.

Een president die er geen been in ziet om het belang van zijn eigen land volkomen op de eerste plaats te stellen en daarbij zijn oudste vrienden en geallieerden te schofferen en kleineren. Een president ook die nieuwe vrienden aan de borst koestert, die de non-proliferatie van nucleaire wapens in de wereld proberen te omzeilen.

Een president bovendien die er rond voor uitkomt dat hij een politieke moord in de ambassade van een nauw bevriende handelspartner in het Midden-Oosten graag met de mantel der liefde bedekt. En dat, omdat de vermoedelijke opdrachtgever van deze moord – die tevens de de facto leider van het land is – voor miljarden aan wapens en andere goederen bij hem bestelt, om daarmee  een ander land volledig te ontwrichten en de bevolking van dat land te vermoorden en /of uit te hongeren. En tevens omdat die opdrachtgever een zakenvriend is van de schoonzoon van deze president; een schoonzoon die politiek veel in de melk te brokkelen heeft.

Ook is het wijs om je defensie volledig toe te vertrouwen aan een instelling die eigenlijk 30 jaar geleden al afgeschaft had moeten worden, vanwege het verstrijken van zijn raison d’être en het mandaat waarop deze organisatie gegrondvest was.  Want de NATO was voorheen uitsluitend gericht op verdediging van het vrije Westen tegen agressie vanuit het Oostblok.

Maar de NATO heeft na het beëindigen van de Koude Oorlog veel energie gestoken in het blijven voortbestaan en in het uitbreiden van zowel zijn omvang met allerlei nieuwe landen in Midden- en Oost-Europa, als zijn mandaat naar andere vormen van (kleinschaliger) oorlogsvoering en vredebewaking.

Bovendien is de opperbevelhebber van deze instelling – dezelfde president die ik hiervoor al noemde –  je er doorlopend aan het herinneren dat je – samen met de andere Europese landen – een klaploper bent, die veel te weinig betaalt voor het lidmaatschap ervan. Reken maar dat hij ons komt redden, als de situatie in het Oosten tussen Rusland en Oekraïne volledig uit de hand loopt.

Ook is het natuurlijk totaal geen probleem dat één van de belangrijkste landen in de NATO een slepend dispuut heeft met één van de andere landen in de NATO, dat wél lid is van de EU. Over verdeling van het aan elkaar grenzende grondgebied. En daarbij een president heeft die ook niet vrij lijkt van narcistische trekken en ook een tamelijk paranoïde indruk maakt op sommige momenten.  Een president die zijn eigen politieke belangen ook al voorrang lijkt te geven op de belangen van zijn NATO-partners, als het er op aankomt.

Want laten we eerlijk zijn, het risico dat Nederland en Europa vermalen worden in een oplaaiend conflict tussen Rusland en de Oekraïne is bijna nihil. Om nog maar te zwijgen van het aanzwellende handelsconflict tussen de twee machtigste landen in de wereld: over export die gesubsidieerd plaatsvindt onder de kostprijs en enorme importtoeslagen die dat moeten bemoeilijken. Ingeleid door die president die al zoveel vaker in deze brief genoemd werd.

What could possibly go wrong?!

President Trump – want die is het – zorgt er vast wel weer voor dat alles voor Nederland en Europa op zijn pootjes  terecht komt. En zorgt er ook voor dat Nederland en Europa op faire wijze handel kunnen blijven drijven met de Verenigde Staten.

En mocht één van deze twee conflicten totaal uit de hand lopen, dan verklaren we onszelf toch weer neutraal?! Dat werkte 104 jaar geleden ook al zo goed. Grote oorlog?! Me dunkt! Geen last van gehad!

En dat Europa is toch al zo’n suf zooitje. Eén van de leden is inmiddels al gillend opgestapt. En de rest loopt alleen maar te ruziën over hun binnenlandse politiek en hun strijd tegen die vervelende pers en lastige burgers en/of te sjoemelen met zijn begroting. En bij die Macron en zo’n Merkel voel je je als Nederland toch helemaal niet thuis. Daarom vertrouw je natuurlijk op de Verenigde Staten!

Bij elkaar gebracht is het economisch misschien allemaal wel heel groot binnen de EU, maar voor de rest doen ze er weinig toe. Zonde om daar teveel geld aan te spenderen. Qua verdediging is het toch maar: ieder voor zich en de NATO voor ons allen. Want Trump komt ons natuurlijk te hulp als Rusland of China ons echt in de problemen brengen. Al die boze taal van hem is alleen maar voor de bühne, bedoeld voor de conservatieve kiezers bij hem thuis. Als het er echt op aankomt…

Dus beste Mark, je hebt volkomen gelijk met je visie op het Europese leger. Dat moeten we nooit willen. Laat die Kajsa Ollongren maar kletsen. Wat weet die er nou van?!  Hoe hebben we haar ooit Minister van Binnenlandse Zaken kunnen maken ná die vreemde kwast Plasterk?! Maar ja, D66 wilde natuurlijk ook een gunst hebben.

Blijf alsjeblieft blind vertrouwen in de NATO en in President Donald Trump. De geschiedenis zal aantonen dat je aan de goede kant hebt gestaan. Balen trouwens, hè, van die rare Theresa May. We waren zulke dikke vrienden, Nederland en het Verenigd Koninkrijk.

Met vriendelijke groet,

Ernst Labruyère
Blogger en Erkend Hofnar

Sunday, 18 November 2018

How did we get here? How did the virulent and hostile nationalism get so much grip in our countries. Was it the Second Great Depression as I call it? Because that one is still far from over.

There is one thing that I want to get out of the way...

People with an economic background refer to the current enduring crisis as The Great Recession. According to them the current situation is not a depression like the Great Depression in the Twenties and Thirties of last century. However, I don’t understand why it is still referred to as a recession and not a depression. I really think that we are in the middle of a depression and a very nasty one. I do think so for years already!

In my humble opinion, a depression is not only an (economic) situation; when it occurs, it is a mindset among large shares of the population!

In the Sixties and Eighties of last century, we had a few nasty recessions, due to a.o. stagflation and an economy that had to catch its breath after the quick rebuild that took place directly after the Second World War.

Yet, the greatest difference between these recessions and the current one was the mindset of the people.

The Sixties were a time of change. A time that youngsters fought against the narrow-minded chastity and fear of sexuality of their parents. All over the world students wanted to be taken seriously at their universities. Black people wanted to have the same legal and civic rights as their white adversaries in the Southern and Mid-Western states of the United States. And children wanted to have sex without being worried if the girl would end up pregnant.

It was the time of the struggle for freedom and decolonolization all over the world. That the cold war was still dangerously close and the risk of a nuclear war was still at a peak level did not matter much, as it were times of in general optimism and positive change.

And also the Eighties were a time of (slightly hedonistic) optimism and exuberance. After the nihilistic punk rock music of the Seventies, the new romantic movement and the glam rock / hair rock bands radiated joy of living and a larger-than-life attitude, that was in stark contrast with the economic situation. It was a time in which free sex, possession of glamourous goods and looking good were extremely important. It was the time of "big hair", wild colours and large shoulder-fillings.

Both recessions were therefore in times very different from our current time... 

Lower and middle-class people in the current times seem shellshocked by the crisis and its side-effects and don’t feel optimistic about their future, but – rather to the contrary – feel depressed.

The economy has been growing wildly for five years in a row, on behalf of the happy few in charge all over the world. It was spurred by the massive influx of money printed by the central banks and sent a tsunami of additional wealth to the wealthy. But even now there has been virtually no trickle-down effect from the top echelons to Joe Sixpack and his 'mrs' Jane... 

The leading classes in society can do whatever they want nowadays and can immerse themselves in hedonistic “spenderism”. Why bother about other people?! They have enough money to protect themselves from the rest of the world.

The middle and lower classes, at the other end, are still suffering from the enduring years of wage restraint, economic hardship and the knowledge that their jobs are more and more on the line. This is all caused by the mounting flexibilization of labour that keeps more and more people on the hook of their (temporary) employers, as well as the further increasing job uncertainty, due to the robotization of basic routine jobs.

On top of that the whole social security system and the labour unions are being demolished brick by brick, as the people were made to believe that both were a waste of money and the people were better off without them. 

All this means that times of economic hardship can again lead to a life in poverty, just like at the end of the 19th Century and the first half of the 20th Century.

But what makes these times so outrightly dangerous is that the multinationals, the bankers and the exuberantly rich people made the middle and lower classes believe that their money hoarding, their tax avoidance / evasion and their political bartering for more favourable, “bespoke” legislation are the new normal.

If large multinationals are hoarding money and trigger favourable legislation for their shareholders overseas, that is normal. When Starbucks is only paying a few odd bucks in sales taxes on sales figures mounting to billions of Pounds in the UK alone, it is a sensibly led company. Why should companies pay taxes after all?

The same is true for rich people and especially heirs of family wealth who don’t have to work for their income anymore 

“Why would I pay taxes for their money? When my father earned it, he already paid taxes over it. Taxes on wealth are legal robbery!!!”. 

These are the worn-out arguments that are used always by these people to defend their point of view. They forget, however, that if the large companies, the top-class workers and the owners of large amounts of inherited or earlier earned wealth don’t pay their taxes, it are always the small retail companies, the freelancers and especially the middle class workers, who have to foot the bill for the taxes not paid by the others.

But these large companies and rich people are not to blame for that... 

They are not to blame for locking themselves up in gated communities and expensive holiday resorts, so that they are never confronted with the side-effects of avoiding taxes in their own country and abroad. They feel not attached to these people, so why would they have to care. 

They know they are not to blame for their hedonism, as their expenditures are good for the economy. And they don't feel guilty at all for their unhealthily strong relation with the leading politicians.  

They (in this case the large multinationals and other large employers) are also not to blame for keeping the lower and middle class wages ar roughly the same levels as 15-odd years ago: 

If we all would raise the wages, our companies would soon be out of business, for becoming too expensive. No, instead we move the labour to the low wage-countries, hire dozens of workers from India and Eastern Europe, because they are so inexpensive, and we give our CEO a 40% wage raise because he is worth it!”.

So what happened now that the large corporations and the rich people could not be blamed for anything?! 

It slowly became cool for lower and middle class people to blame the immigrants and especially the muslim minorities for the economic misery in the country. 

Even though these people in most cases did their best to earn a decent living in an honest job, they were nevertheless blamed for everything that was wrong in the country.  The emergence of the islam-inspired terrorism in the Middle East and in cities in the Western World helped this process to mount, but even before that it was an already mounting process. 

Nevertheless, even though the emergence of (often islamophobic ) conservative anti-establishment parties like Lijst Pim Fortuyn and the Party for Freedom of Geert Wilders already started at the beginning of the 21st Century, it really took off when the Second Great Depression broke out.

Instead of the lower and middle classes blaming the people and institutions that deserved a much larger part of the blame and instead of sticking with organizations that could change things for the better for the middle class workers (like f.i. labour unions), the blame game against minorities became more virulent by the year.

When it was 2011, I was slightly shocked and worried by the emerging cheap, nationalist tendencies I noticed in Dutch commercials at the time: 
  • Dutch Blend tea as a new flavour for Pickwick;
  • A beer brand advertising with " Our beer" as a slogan; 
  • Campina only using milk from Dutch cows; 
  • And many companies waving the Dutch flag or using the orange colour in their commercials 
All these things were a disguised signal that The Netherlands was the best and the rest of the world really did not matter.

I already had a notion that these nationalist tendencies could soon become a more grim character. And that happened indeed…

The mounting hatred against f.i. the jewish business man George Soros and the utterly aggressive speeches against the muslim minorities by seasoned politicians in The Netherlands and elsewhere were a rocksolid signal that things were starting to go really wrong. 

And so was the Brexit, that was basically about the English who protested that immigrants “took their jobs away and stole their healthcare money”.  

The epitomy (or new low) was the election of Donald Trump and his America first policy, which was a very strong signal of unhealthy and aggressive nationalism.

The unhealthy nationalism in The Netherlands became very visible with the more and more aggressive battle against Black Pete, the archetypical black aid of Sinterklaas: our national holy man and centuries-long symbol of the biggest children’s holiday in The Netherlands.

For black and coloured people Black Pete stood symbol for ages of slavery and suppression by the white majority. And in a broader sense he stood for an inferiority complex, that was reinforced by the coloured people’s difficulties to be tolerated as fully Dutch citizens and to get equal chances in society, just as the white majority did.

Instead of the white majority in The Netherland showing understanding and compassion for the sensitivities of the coloured minorities in the light of their history of the last four centuries, some of then went on an “all-out war” against the Black Pete protestors. 

They used more and more rude words, uttered serious threats and were caught in petty violence against the Black Pete protestors. They even organized a reckless blockade of the A7 highway, in order to stop the Black Pete protestors from disturbing a parade of Sinterklaas and Black Pete for the children in Friesland with their demonstrations. And also the tone of voice of some Black Pete protestors themselves became more and more aggressive and violent.

This was not a simple dispute about a children’s holiday and its historical background. No, it was a battle between us (the real white Dutchmen) and them (the immigrants with a coloured background, who were considered to be second rate citizens by many of the first, who should just adapt and shut up). This is the kind of nationalism that is mounting everywhere all over the globe.

My point is here that the reasons for this virulent nationalism can be sought and found in the economic circumstances and the current political caste, which doesn’t care much about the circumstances of the lower and middle classes and their enduring battle against wage restraint.

And of course the terrorist violence in Europe of the last two decades plays an important role, just as the enduring unemployment is partially(!) caused by immigrants from Eastern Europe, who were willing to do the less sexy jobs against a lower payment.

However, for me the most important cause is that the lower and middle class people are really suffering from a widespread depression, because of their enduring economic hardship, their difficulties to acquire a home at a fair price, their stagnating wages and their increasing job insecurity. 

And at the same time, they see the “fat cat” people who can afford anything at any time of the year and who don't feel compassion for their fellow countrymen anymore.

As this is the biggest difference between the Sixties and the Eighties at one hand and the last two decades at the other hand. Those decades were decades in which Europe was still built up after the Second World War, while the last decade is first and foremost a decade of breaking up things like the social welfare state and the most fundamental job security, on behalf of an elite that becomes richer and richer in the process.

The worrisome part is that initially the aggression among the population was limited to the social media, like GeenStijl, Twitter and Facebook. People felt free to react from the comfort of anonimity.

Currently, however, the tone of voice on the streets "in real life" becomes really aggressive at protests and there are more and more symbols of dangerous nationalism and racism everywhere. The so-called Prince’s Flag (orange-white-blue) and swastika-like symbols are used more often, in combination with nazi-gestures that had been bannished in public for years. At the same time the tone of voice in the political arenas had already become worse for years.


Where this nationalism and the widespread depression lead to is anybody’s guess. I myself have a suspicion that things first will become worse, before they might improve. The societal mood is still very poor at the moment and the frustation is going through the roof everywhere. 

I hope that an improving economy can canalize these feelings of frustration and despair, but at this moment it feels like a volcano that is about to break out with a massive explosion.

Saturday, 17 November 2018

Schiphol, Lelystad Airport en de tactiek van het “stilletjes doorgaan en voldongen feiten creëren”

Schiphol Amsterdam Airport… één van de grootste luchthavens van Europa en een naam waar veel Nederlanders een warm gevoel van binnen door krijgen.

Volgens velen is Schiphol namelijk één van de kurken waarop de Nederlandse economie drijft, omdat het:
  • enorme aantallen charter- en lijnpassagiers de wereld rondvliegt;
  • daarbij een spil is in het internationale aansluitingsnetwerk tussen de Verenigde Staten en het (Verre) Oosten en vele reizigers van de ene naar de andere vlucht leidt;
  • daarnaast de spil is in het luchtvrachtvervoer in Nederland met zijn bloemenveilingen, zijn grootschalige groenteproductie en hi-tech vrachtvervoer vanuit de brainport regio’s.
Maar over die charterpassagiers ging het vaak in de discussies…

Dit zijn mensen die goedkoop en snel en met een minimum aan faciliteiten naar zonbestemmingen in Europa, Noord-Afrika en het Midden-Oosten vervoerd moesten worden. Door luchtvaartmaatschappijen waarvoor iedere cent en iedere minuut telt, omdat alle contracten vlijmscherp worden uitonderhandeld met de grote reisorganisaties.

Al met al zijn dit niet bepaald de kapitaalkrachtige, winkelbeluste passagiers en zakenreizigers vanuit de Verenigde Staten en het Verre Oosten, die Schiphol zo graag verwerkt. Omdat ze vaak veel geld uitgeven in de tax-free winkels en ruim gebruikmaken van de hotel- en horecafaciliteiten die de luchthaven en zijn omgeving zo ampel te bieden hebben. En die daarmee voornamelijk verantwoordelijk zijn voor de enorme omzet en het succes van Schiphol, dat eigenlijk nauwelijks gebaseerd is op het afhandelen van vliegtuigen zelf, hoewel dat laatste natuurlijk wel randvoorwaardelijk is hiervoor.

Juist door hun enorme aantallen zorgen de charterpassagiers echter wel voor een groot beslag op de beschikbare ruimte en het aantal slots (beschikbare start- en landingsmogelijkheden) die Schiphol jaarlijks kan en mag verwerken. Zaken die hierbij een rol spelen zijn de maximale hoeveelheid hinder, geluidsoverlast en milieuverontreiniging die Schiphol op jaarbasis mag produceren. Het veelal verbannen van de charterpassagiers naar de (randen van) de nacht was weliswaar een lapmiddel om de dag vrij te houden voor de lucratieve lijnpassagiers, maar geen oplossing voor de maximale hoeveelheid hinder die Schiphol op jaarbasis mocht produceren.

En hoewel de grenzen en plafonds voor Schiphol over het algemeen “van chocola” waren en vrijwel naar believen konden worden aangepast op basis van de Schiphol-lobby, economische druk en politieke, slappe knieën, komt het einde van de capaciteit van Schiphol toch wel steeds meer in zicht. Vooral omdat de bewoners van de alsmaar uitdijende hinder-regio rond Schiphol zich steeds minder gelegen laten liggen aan politieke praatjes en zich steeds assertiever gingen opstellen tegen deze mainport.

Dus werd Lelystad Airport als concept bedacht om de grote aantallen minder lucratieve charterpassagiers af te handelen, omdat het daar goedkoop zou kunnen en zo Schiphol voor de lijnpassagiers bewaard kon blijven.

Luchthaven Lelystad was oorspronkelijk een knus, slaperig vliegveldje voor hobbyvliegers met een klein, maar erg leuk luchtvaartmuseum Aviodrome. Niets bijzonders op zich en nauwelijks afwijkend van andere streekvliegvelden zoals Hilversum, ook al was het wel wat groter in formaat.

Maar… Lelystad Airport ligt aan de rand van de polder tussen Lelystad en Almere. Tussen de wilgen, de koeien en de weilanden. Daardoor heeft het vrijwel onbeperkt de ruimte om verder uit te breiden. Zowel qua landingsbanen als qua ruimte voor parkeerplaatsen, horecafaciliteiten en bedrijfsterreinen. Dat Lelystad tussen minimaal drie grote natuurgebieden in ligt (De Wieden, de kolossale Oostvaardersplassen en Natuurpark Lelystad) en daardoor zeer grote hoeveelheden grote water- en weidevogels herbergt werd daarbij door de overheid voor lief genomen.

En dus werd door de lokale overheden en de nationale overheid het plan opgetuigd om Lelystad Airport uit de grond te stampen, als overloopluchthaven voor Schiphol. Speciaal gericht op chartermaatschappijen. Eerst uitsluitend op papier, maar sinds een aantal jaren als een concreet bouwproject. Met de oorspronkelijke bedoeling om ergens tussen 2018 en 2020 de deuren te openen.

Door de overheid werden op de automatische piloot een aantal berekeningen gemaakt om de luchtvervuiling en geluidshinder rond de nieuwe luchthaven te meten: een zogenaamde MER of Milieu Effecten Rapportage. Omdat er nog geen reële meetgegevens beschikbaar waren uiteraard, moesten er aannames en schattingen worden gemaakt over de hoeveelheid geluidshinder en milieuvervuiling die Lelystad Airport zou veroorzaken.

Een complicerende factor daarbij is dat Schiphol – en in mindere mate Rotterdam en Eindhoven – al zo’n beslag op het kleine Nederlandse luchtruim leggen, dat vliegtuigen van en naar Lelystad voor vele tientallen kilometers over een veel lagere en vrijwel vlakke baan moeten vliegen om Schiphol niet in het vaarwater te zitten (i.e. rond de 2000 meter hoogte).

Een dergelijk langdurig laag en vlak vliegtraject kost niet alleen veel extra brandstof (want veel minder efficiënt voor jetmotoren die het beste werken in de ijle lucht van 10km hoogte), maar produceert daarnaast veel meer luchtvervuiling en ook veel extra geluidshinder.

En toen was daar Leon Adegeest, een technisch ingenieur en hobby-onderzoeker uit het oosten van het land, die de MER-rapportage van Lelystad Airport heel grondig onder de loep nam. Met zijn Excel-sheets onder de arm maakte hij werkelijk gehakt van de soms (inderdaad belachelijke) aannames die in deze MER stonden. Hij toonde aan dat de hinderwaarden (met name geluidsoverlast) als gevolg van de vlakke vluchttrajecten, die in de MER stonden, volkomen onmogelijk waren. En wel om de simpele reden dat dat op geen enkele manier viel waar te maken met de regels van de fysica.

Leon Adegeest startte een vlammend protest tegen de overheidsmisleiding in de MER en kreeg daarbij steeds meer medestanders onder de grote groep Nederlanders die onder het aanvlieggebied van Lelystad Airport zouden komen te liggen, zoals bijvoorbeeld de inwoners van Flevoland, Drente, Overijssel en Gelderland.   

Deze groep kreeg het eigenhandig voor elkaar dat de overheid door de media en de burgers werd betrapt “met de broek op de knieën”, omdat ze zich gebaseerd hadden op ondeugdelijke berekeningen en een utopiaanse blik op de mogelijkheden van Lelystad Airport.

Eén van de voornaamste problemen was namelijk dat er nauwelijks ruimte zou zijn voor de vluchten van Lelystad Airport als er niet eerst een herverdeling van het luchtruim zou plaatsvinden. Een nieuwe verdeling waarbij de vluchten van en naar Lelystad er “tussen zouden worden gepropt” bij die van Schiphol, Eindhoven en Rotterdam.

Maar een dergelijke herverdeling staat pas rond 2023 of later op het programma en zal een langdurig en zeer moeizaam proces worden, waarbij nog veel hindernissen te nemen zijn. Nederland is namelijk geen eiland met volkomen zelfbeschikkingsrecht, maar moet zich ook schikken naar de wensen en eisen van de omringende landen. En dat wordt een proces dat wel vijf jaar kan duren.

Door al deze omstandigheden wist de groep rond Leon Adegeest de opening van Lelystad al met een jaar uit te stellen tot 2020, met een mogelijke kans op verder uitstel. Maar de betonmolens malen inmiddels dóór bij Lelystad Airport…

En hier begint het slechte nieuws voor de mensen die tegen het onnodige en zelfs onverstandige Lelystad Airport zijn. Toen ik enkele maanden langs Lelystad Airport reed – vlak bij mij in de buurt – viel het mij op dat er niet alleen op de luchthaven zelf enorm veel gebouwd werd, maar ook daarbuiten op braakliggend terrein naast de luchthaven.

Dat er op een nieuwe, commerciële passagiersluchthaven veel gebouwd moet worden is evident: terminals, wachtruimtes, douanefaciliteiten, horeca, winkelgebieden en veel parkeerruimte. Dat is logisch. Maar juist de bebouwing daarbuiten was opvallend. Het ging hier om zeer grote doosvormige gebouwen: waarschijnlijk distributiecentra. En ook om andere grote kantoorpanden voor grotere bedrijven. En dat bleek ook….

Enige weken geleden werd al bekend dat er bij Lelystad Airport een omvangrijk distributiecentrum zou komen voor het Spaanse Inditex. En gisteren meldde het AD dat Somerset Capital Partners bezig is met de ontwikkeling van een distributiecentrum met een grootte van maar liefst 10.2 hectare, qua grondoppervlakte (ongeveer 14 voetbalvelden). Dat is werkelijk een kolossaal distributiecentrum waarop enorm veel goederen verwerkt kunnen worden. En dat is op zijn zachtst gezegd opvallend…

De ontsluiting rond Lelystad is namelijk allerbedroevendst. De enige doorgaande wegen die er in de buurt van Lelystad liggen, zijn de A6 en ook de A27 die bij Almere Buiten ontspringt. Beide wegen worden richting het zuidwesten gekenmerkt door enorme filevorming bij Almere en elders: een filevorming die met de huidige grootschalige verbouwingswerkzaamheden voor de Floriade van 2022 nog jaren aan zal houden.

Via een provinciale weg richting Harderwijk is weliswaar nog de A28 bereikbaar, maar ook die wordt richting het zuiden geteisterd door hardnekkige files. Bovendien zal de toegang bij Harderwijk zelf al als een enorme flessenhals gaan werken. En de noordelijke provincies, zoals Overijssel, Friesland, Groningen en Drente?! Tja, dit zijn wel belangrijke provincies, maar niet zozeer om het Nederlandse en Duitse achterland te bereiken…!

Tenzij natuurlijk… er onder embargo(!) bindende afspraken worden gemaakt met zulke grote afnemers van distributiecentra met betrekking tot de toekomstige beschikbaarheid van slots voor vrachtvluchten van en naar Lelystad Airport.

Dat zou namelijk een heel goede reden zijn voor distributiebedrijven om op deze enigszins obscure, behoorlijk slecht bereikbare locatie hun bedrijf te gaan vestigen, opdat zij zich dan op goedkope luchtvracht kunnen focussen met een snelle afhandeling op deze kleine luchthaven.

Maar als dat zo is – en daar ben ik zelf van overtuigd – is dat heel vreemd. Lelystad Airport was namelijk vooral (of zelfs uitsluitend) de overloopluchthaven voor Schiphol. Een luchthaven waar de minder interessante charterpassagiers goedkoop afgehandeld kunnen worden, zodat de lucratieve transito- en zakenpassagiers volledig voor Schiphol behouden zouden blijven. Maar passagiersvluchten zijn geen luchtvrachtvluchten. En zonder luchtvrachtvluchten is de opbouw van twee (en mogelijk meer) kolossale distributiecentra bij Lelystad Airport moeilijk te verklaren.

Daarom denk ik persoonlijk dat Schiphol en Lelystad Airport en de achterliggende overheden in hun activiteiten de tactiek toepassen van het “stilletjes doorgaan en voldongen feiten creëren”.

Ondanks dat de opening van Lelystad Airport met name door het beulswerk van Leon Adegeest nog allerminst zeker is, wordt er driftig doorgebouwd aan de luchthaven zelf. Maar daarnaast ook aan de ontwikkeling van bedrijfsterreinen en -gebouwen die voor hun voortbestaan afhankelijk zijn van Lelystad Airport en waarschijnlijk een claim zullen leggen op de toekomstige capaciteit van deze luchthaven.

Zodat er met deze terreinen en bedrijven achter de hand geroepen kan worden dat het “point of no return” al verstreken is. U weet vast wel hoe zulke discussies gaan:

We hebben al honderden miljoenen geïnvesteerd in de ontwikkeling van het gebied. We hebben al commitment gegeven aan een aantal machtige bedrijven en de schadeclaims die zij zouden kunnen indienen tegen Lelystad en het rijk zijn kolossaal. We moeten wel doorgaan met de verdere ontwikkeling van Lelystad Airport en dit ook geschikt maken voor nacht- en vrachtvluchten!!!”.

En zo worden voldongen feiten gecreëerd…

Ook Schiphol zelf zal waarschijnlijk de beschikbaar komende capaciteit, als gevolg van Lelystad Airport, niet als een plafond beschouwen. Deze beschikbare ruimte (ook die in de nacht) zal tot de laatste slot gevuld worden met vrachtvluchten, lijnvluchten en transitopassagiers. Zodat Schiphol over een aantal jaren misschien wel de 90 miljoen passagiers per jaar zal aantikken.

Daarna zal Schiphol de stormvlag hijsen en zeggen dat het in de belang van de “BV Nederland” noodzakelijk is dat Schiphol verder kan groeien. De overheid op zijn beurt zal verder gaan met het uitvoeren van halfbakken Milieu Effecten Rapportages en andere metingen-op-papier, die bol staan van de hele en halve onwaarheden.

En beide luchthavens zal geen strobreed in de weg worden gelegd bij de verdere toekomstige uitbreiding van de capaciteit. Want het zijn immers voldongen feiten waarmee de officials en belanghebbenden geconfronteerd worden.

Maar ik schrijf dit artikel, zodat u weet wanneer deze voldongen feiten gecreëerd worden. Nu, op dit moment namelijk… U weet dat nu!!!

Wednesday, 14 November 2018

My vision on the United Kingdom and the European Union in ten tweets!

1.       Somewhere I have a sneaky suspicion that the EU is fumbled into a lousy deal with the cunning Brittons, in which the details are hidden in 583 pages of prolixitous crap. The fact that Michel Barnier looked agitated and annoyed tonight, worries me. #Havewebeenhustled?

2.       The British are often cunning negotiators and Europe might not want to push the UK to the edge eventually. Especially The Netherlands – with foreign minister Stef “Exports” Blok – seems one of the countries that might have lost its cool and brought water to the wine during the negotiations.  

3.       I like the British very much, with their extraordinary influence on the popular music culture and their refined tongue in cheek humour. But also with their arrogance, their living in the past, their huge class differences and their corrupted money-hoarding culture at the top of the British society.

4.       I therefore considered their “Suicide by EU”-Brexit as a good thing for Europe, as it would make Europe more decisive, more prepared to action and more solution-minded and – not unimportant – less neoconservative. As far as that is concerned, the next hurdle for the EU is the neoconservative nation The Netherlands.

5.       Don’t get me wrong: the current, neoconservative EU is a farce in comparison with the EU, as it was meant to be at the moment of establishment. The euro and big business rule currently and that is not good. But with the United Kingdom inside the EU that would not have become less.

6.       As long as the European citizens have a sandy path to the powers-that-be in Brussels and the rich-and-famous, as well as big business, have a 16-lane highway, the neoconservatism will remain in charge. The EU should ask itself: what would Willy Brandt, Winston Churchill and Charles de Gaulle think of the current EU. Would they have liked it?!

7.       The fact is, however, that it are first and foremost the nation states and countries –  that the EU-haters love so dearly –  that stop the EU from becoming more democratical. And that make that the European citizens have very little to no direct influence on the EU, just as the small countries do. #Obviouslyanowngoal

8.       And all those countries and nation states seem to be ruled by at one hand the neoconservative money-hoarders and their horse whisperers from big business and at the other hand the narrowmindedness and bigotry of reactionary right, that are scared in the dark by their own night lamps.

9.       Ergo: the coming years NOTHING will happen to further democratize the EU and to turn it into an institute for the people, of the people and by the people – in the broadest sense of the word(!).

10. Yet, “Big Britain” will not be bothered by that anymore during the coming three decades:  while dreaming from their own brave past, their glorious grandeur and their renewed freedom regained on the European Union, they will turn their country into the greatest Open Air Museum in the world. And the world will watch it in “shock & awe”!

Mijn visie op het Verenigd Koninkrijk en de Europese Unie in tien tweets!


1.       Ergens heb ik het griezelige gevoel dat de #EU één of andere beroerde deal met sluwe Britten in gerommeld wordt, waarbij de details in 583 pagina's vol wol en geblaat zijn verstopt. Het feit dat Michel Barnier geagiteerd en geïrriteerd oogde [vanavond], baart mij zorgen. #Nietinhetpakgenaaid?

2.       De Britten zijn vaak sluwe onderhandelaars en Europa kan het wellicht niet opbrengen het #VK echt voor het blok te zetten. Vooral Nederland - met Stef "Export" Blok - lijkt mij één vd landen die de plas moeilijk op kunnen houden en misschien wel wat water bij de wijn willen doen.

3.       Ik mag de Britten zeer, met hun buitensporig grote invloed op de populaire muziekcultuur en hun verfijnde tongue-in-cheek humor. Maar helaas ook met hun arrogantie, hun leven-in-het-verleden, hun klasseverschillen en hun corrupte graaicultuur aan de top.

4.       Ik beschouwde hun "Suicide by #EU" #Brexit dan ook als goed ding voor Europa, omdat het Europa besluitvaardiger, slagvaardiger en meer oplossingsgericht zou maken en - niet onbelangrijk - veel minder neoliberaal. Wat dat betreft is volgende horde vr EU het neoliberale Nederland.

5.       Begrijp me goed: de huidige neoliberale #EU is een farce in vergelijking met de EU, zoals die ten tijde van de oprichting bedoeld is. De Euro en het Grootkapitaal regeren en dat is niet goed. Maar met het VK binnen de EU zou dat bepaald niet minder zijn geworden.

6.       Zolang de burgers 'n zandpaadje naar de macht in Brussel hebben en het  grootkapitaal en de multinationals een 16-baans snelweg, zal het neoliberalisme blijven regeren. De #EU zou zich moeten afvragen: zouden Willy Brandt, Helmut Schmidt & Helmut Kohl de huidige EU gewild hebben?

7.       Het feit is alleen dat het juist die door alle EU-haters zo geliefde natiestaten en landen zijn die de democratisering van de #EU tegenhouden. En die ervoor zorgen dat de burgers vrijwel niets in te brengen hebben bij de EU en de kleine landen ook bijna niet. #Eigendoelpuntdus

8.       En al die landen en natiestaten lijken te worden geregeerd door enerzijds de neoliberale graaiers en hun horse whisperers van het grootkapitaal en/of anderzijds de kleinburgerlijkheid en kleinzieligheid van reactionair rechts, dat in het donker nog van zijn nachtlampje schrikt.

9.       Ergo: er zal de komende jaren helemaal NIETS gebeuren om de #EU verder te democratiseren en veel meer een instituut van het volk, voor het volk en door het volk - in de breedste zin van het woord(!) - te maken.

10.   Maar daar zal "Big Britain" de komende dertig jaar geen last meer van hebben: al dromende van hun eigen glorieuze grootsheid en op de #EU herwonnen vrijheid zullen ze hun land in het grootste openluchtmuseum ter wereld veranderen. En de wereld zal er bij staan "in shock & awe".

Saturday, 10 November 2018

The Netherlands finally leaves its naïve stance against the growing economic influence China. Not a second too early!

Living by the walls that would fascinate the world
China felt so different from the rest
Expecting fellow man was the basis of their plan

It was one of my frustrations of the last decade: the naïve stance of most European countries and – in particular – The Netherlands towards the “stealth” expansion of the Chinese economic and political influence on the European continent.

China, with its inconspicuous masterplans that could have time horizons of decades, was using soft power and smart investments to stealthily increase their economic – and in the process political – influence on the European continent, without the Europeans even noticing it initially.

China’s investments have always been smart and well-chosen and with a keen eye on the future of their trading empire, which was traditionally based upon the manufacturing, export and distribution of mass-produced consumer goods and 
(increasingly) on the development and distribution of (in)expensive technology:
  • The German industrial robot manufacturer Kuka;
  • The French supplier for the nuclear waste industry Manoir Industries;
  • A currently developed €20+ billion British nuclear plant that must become the successor of the infamous Sellafield plant;
  • Avalon, a large Irish leasing company specially for the aviation industry, as well as a few other companies in the same business;
  • The port of Piraeus in Greece, when Greece was strapped for cash due to the Euro crisis;
  • Large shares in seven other European ports (a.o. Rotterdam, Genua, Napels en Marseille), where Chinese stateowned companies usually purchase complete quays, that change overnight in a little pieces of China; fully controlled Chinese trade and import areas, carefully hidden away from governmental oversight by the hosting countries.

And there were other, far-stretching plans to take over European railroads in (a.o) Greece and finance the construction of highway infrastructure in the traditionally cash-strapped Eastern Europe.

These takeovers and financing operations always meant some desperately needed billions of Euros in cash for the countries involved. Consequently most countries dearly wanted to believe in the benevolent smiles of the Chinese government leaders and their willingness to operate as a partner, thus in fact giving away some of their strategic assets to China.  

And the proverbial pot of gold at the end of the rainbow of doing business with China was unlimited access to the vast Chinese market, with its 1.3 billion inhabitants. This would mean additional labour for their own companies and sales coming from their own exports, as well as a slice of the pie from the enormous Chinese distribution networks building up around the world (i.e. the new Silk Route).

Yet, the open access to the Chinese market always seemed to be a mirage: when you came close to it, it vanished again. When companies moved to China or opened a subsidiary over there, things also did not go hunkydory. High tech manufacturing companies regularly became victims of theft of their patents, ideas and construction methods, while true access to the open market never seemed to have lift-off.

The aggressive Chinese policy concerning the Spratly Islands and Taiwan should have been a warning signal for the European countries, that their Chinese partner was not so benevolent and "trade-driven" as the European might think. 

The reef-based islands belonging to the former were suddenly invaded by the Chinese, who waded millions of cubic meters of sand and constructed runways, villages and factories, while scaring away everybody who came too close (read: Vietnam, Malaysia, the Phillippines).

In Africa and Latin-America, the Chinese neocolonialism was based upon beads and mirrors” in the form of new roads, railways and other infrastructure of which… China itself profited most. The country did so, while shutting up the leaders overthere with unlimited personal wealth for them and their families and soft loans for their country to pay for their new infrastructure projects. 

In exchange the Chinese “confisquated” their supplies of soy beans, rice, palm oil and other agricultural produce, as well as gold, silver and copper, rare earth metals, minerals and oil. Most of these trade deals of African and Latin American countries with China were (imho) extremely unbalanced, with China and the local rulers having the winning hand, while the country was plundered of its natural resources.

But the European countries seemed to ignore all these warning signals emerging from the rest of the globe and kept on smiling against the Chinese government representatives. They dreamed golden dreams of bedazzling exports and unlimited influence on the second most powerful country in the world, while ignoring that not everything was so well with China. And so did The Netherlands.

Until last week… It seemed that the Dutch government suddenly had a brainwave about what is at stake in the Chinese-European trade policies and especially with regards to China’s increasing industrial espionage at one hand and their mounting influence on the European economies and politics on the other hand, via China’s recent network of participations and takeovers.

De Volkskrant wrote this about it:

The [Dutch] government comes with a new China strategy, as it is worried about the mounting Chinese influence on The Netherlands. The Cabinet especially wants to focus on economic espionage and risky, hostile takeovers by China. This was stated by Minister Eric Wiebes of Economic Affairs.

“Chinese companies, which appear with a backpack full of subsidies and state support, can do almost everything what they want overhere”, Wiebes warned. 

The Cabinet is seriously involved in this approach, with eight officials, under guidance of the Prime Minister”.

As far as I’m concerned this is not a second too early!

This is not a sign of emerging protectionism of the Dutch government, but rather the realistic insight that international trade should be “quid pro quo’, with mutual burdens and benefits. Not a one way street, in which the majority of the benefits lands at only one of the two parties involved.

On top of that, the Dutch government should finally get rid of their blind eye for the unavoidable drawbacks of doing business with China: 
  • their locust-like neocolonialism in the Third World countries in Africa and Latin America; 
  • their extremely brutal and intrusive policies against minorities within their own country... 
  • and their aggressive stance against Taiwan, Tibet and other neighbouring countries, in case of political and territorial conflicts.

This, in combination with the unstoppable dominance of the Communist Party, their economic restraint towards their trade partners, as well as the opaqueness of their policies and their future agenda, makes that China as a “friend” is far more dangerous than Russia as an enemy, to these eyes.

All this, however, does not mean that the European Union cannot do business with China... It only means that you should not give too much away to someone of whom you are not sure that he will repay you to the same extent. 

In other words: do business, but don’t be naïve about your business partner!


My late mother had this old and beautiful expression: “When a fox preaches about world peace, the farmers can better take care of their chickens”.

Think about China and the European Union and think for yourself which one is the fox and which are the chickens?! I think you will know the answer to that question!

Blogoria.de

Blogarchief